"การสร้างรอยยิ้มในครอบครัว"

   "๑. สัญญากับตนเองไม่ทำผิดอีก"

   "๒. ชมกันหน่อย"

   "๓. ให้กำลังใจกันบ้าง"

   "๔. ฟังเขาพูดมากกว่าพูดให้เขาฟัง"

   "๕. ถามไถ่ทุกข์สุขกันบ้าง"

   "๖. รู้จักปฏิเสธงานสังคมบ้าง"

   "๗. ทำกิจกรรมร่วมกันในครอบครัว"

   "๘. รู้จักกล่าวคำขอโทษ-ไม่เป็นไร"

   "๙. อดทน อดกลั่น ระงับโทสะ"

   "๑๐. ลดทิฐิ หมั่นกล่าวคำขอบคุณ"

                                                "ดวงชะตา"

                                                      "โดย:  นพภางค์เจ้า ( เจ้าแห่งเตาไฟ )"

                    "ชาวโลกขณะสูญเสียกำลังใจหรือพบกับอุปสรรค ก็มักจะเข้าหาหมอดูเพื่อตรวจดูดวงชะตา กลับไม่รู้ว่ามนุษย์ต่างก็มีดวงชะตาที่ต่างกันตั้งแต่ชาติก่อนและชาติปัจจุบัน แม้ดวงชะตาชาติก่อนจะดีก็ตาม หากชาติปัจจุบันไม่ขยันขันแข็งทำมาหากิน ก็ไม่มีทางจะเจริญรุ่งเรืองได้ ทางกลับกันถ้าดวงชะตาชาติก่อนไม่ดี ชาติปัจจุบันขยันขันแข็ง เอาความดีชดเชยความไม่ดี ทำเคราะห์ภัยหรือความลำบากให้เหลือน้อยที่สุด ก็มีแต่การบำเพ็ญเท่านั้นที่จะทำให้เธอหลุดพ้นจากลักษณะทั้งห้า ( ลักษณะของใบหน้า ) ก็จะแก้ไขดวงชะตาได้ ให้บำเพ็ญบุญกุศล ให้ความสำคัญต่อธรรมะและการปฏิบัติ เนื้อนาบุญก็จะเพิ่มพูนขึ้น ที่ไม่มุ่งสู่ข้างหน้าเพราะมัวแต่แสวงหาประโยชน์ส่วนตน ก็จะไม่มีวันก้าวถึงฝั่งได้ตลอดกาล"

                    "ยิ่งโชคลาภแล้วไม่ใช่ร่วงหล่นมาจากฟ้า ให้รู้จักชะตาชีวิตนอกเหนือจากชะตาชีวิตสิ้นสุดแล้ว ยังต้องสรรสร้างชะตาชีวิตอันใหม่ เหมือนกับเอดิสันนักวิทยาศาสตร์ยิ่งใหญ่ที่เคยพูดไว้ว่า " พรสวรรค์เพียงหนึ่งส่วนอีก ๙๙ ส่วนเป็นความขยัน " เป็นเพราะเขาไม่กลัวอุปสรรค ทดลองแล้วทดลองอีก แก้ไขให้ดีขึ้น จึงได้สรรสร้างสิ่งค้นคว้าอันยิ่งใหญ่ สร้างความสุขแก่มวลมนุษย์เหลือคณานับ"

                    "ย้อนมองที่ตนเอง เพราะพบอุปสรรคก็คว่ำเสียแล้ว ไม่ลุกขึ้นมาใหม่ ลองถามตนเองว่ามีอะไรสำเร็จบ้างไหม คนที่โทษฟ้าโกรธคนจะเป็นคนที่ไม่อาจแก้ไขชะตาชีวิตได้ มีหนทางเดียวคือต้องเปลี่ยนแปลงวิสัยตนเองทั้งหมดแล้วเริ่มต้นใหม่ สร้างตนเองใหม่ อนาคตจึงจะสดใส ต้องมีใจมั่นคง มีมานะ ไม่ว่าความยากลำบากใด ๆ ก็สามารถที่จะแก้ไขได้แล้ว ยิ่งไม่ต้องแสวงหาการแก้ไขดวงชะตา เพราะดวงชะตาอยู่ในมือของเธอ ให้ถามใจตนเองเท่านั้น"

                                           "๑๐ ข้อที่ต้องทำ"

                     "๑.  เกิดเป็นคน  จึงต้องทำ"

                     "๒.  ทำไม่เป็น  ต้องหัดทำ"

                     "๓.  หัดเป็นแล้ว  ต้องทำเอง"

                     "๔.  ทำไม่คล่อง  หมั่นหัดทำ"

                     "๕.  คิดจะทำ  ทำทันที"

                     "๖.  สมควรทำ  รีบไปทำ"

                     "๗.  ยามจน  ยิ่งต้องทำ"

                     "๘.  ยามรวยย้ำ  ทำต่อไป"

                     "๙.  ทำไม่ดี  รีบแก้ไข"

                     "๑๐.  ทำจนตาย  ไม่ต้องทำ "

                     จากหนังสือธรรมแจกทาน พระพุทธโสธร มงคลชีวิต ๙ ประการ วิธีแก้กรรม - สะเดาะเคราะห์ ผมขอนำมาเป็นบทความอ้างอิงครับ และผมขอขอบคุณทุก ๆ ท่านนะครับ

                      

                                                  

                     " หน้าที่ของลูกโดยย่อ"

                      "หน้าที่ของลูกนี้เมื่อกล่าวโดยย่อ มีอยู่ ๗ ข้อคิอ"

                      "๑. พ่อแม่ได้เลี้ยงเรามาแล้ว ก็เลี้ยงท่านตอบ"

                      "๒. ช่วยทำกิจการงานของพ่อแม่"

                      "๓. ดำรงวงศ์ตระกูลของพ่อแม่"

                      "๔. ประพฤติตนให้เป็นคนสมควรรับทรัพย์มรดกของพ่อแม่"

                      "๕. เมื่อพ่อแม่ล่วงลับไปแล้ว ก็ทำบุญอุทิศให้ท่าน"

                      "๖. มั่นอยู่ในกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่"

                      "๗. เชื่อฟังและปฎิบัติตามคำสั่งสอนของพ่อแม่ในทางที่ถูกต้องโดยเคร่งครัด"

                                                                            "ปุพพาจริยาติ วุจจเร"

                                                    "บิดามารดา..... เป็นบุรพาจารย์ของบุตร"

                                                                           "( ๒๐/๔๗๐ )"

                      "จดหมายถึงลูก"

                      "พ่อแม่ไม่มี                      เงินทอง                      จะกองให้"

                "จงตั้งใจ                               พากเพียร                   เรียนหนังสือ"

                "หาวิชา                                ความรู้                        เป็นคู่มือ"  

                "เพื่อยึดถือ                            เอาไว้                         ใช้เลี้ยงกาย"

                      "พ่อกับแม่                       มีแต่                            จะแก่เฒ่า"

                "จะเลี้ยงเจ้า                          เรื่อยไป                        นั้นอย่าหมาย"

                "ใช้วิชา                               ช่วยตน                         ไปจนตาย"

                "เจ้าสบาย                            แม่กับพ่อ                       ก็ชื่นใจ"

                      "ถึงแม้จน                       ทนได้                           ไม่ทุกข์หนัก"

                "เท่าลูกรัก                            ประพฤติตน                   เป็นคนชั่ว"

                "ลูกกี่คน                               ทนเลี้ยงได้                    ไม่หมองมัว"

                "ไม่โศกเศร้า                         เท่าลูกตัว                       ชั่วระยำ"

                      "พ่อแม่ส่ง                       ให้ลูกเรียน                      เพียรอุตส่าห์"

                "พ่อแม่ฟันฝ่า                         อุปสรรค                         แสนหนักเหลือ"

                "พ่อแม่ตั้งหน้า                       หาทุน                            มาจุนเจือ"

                "พ่อแม่ทำเพื่อ                        ลูกเจริญ                        เดินก้าวไกล"

                      "พ่อแก่ แม่เฒ่า"

                      "พ่อแม่ก็แก่เฒ่า                               จำจากเจ้าไม่อยู่นาน"

                "จะพบจะพ้องพาน                                  เพียงเสี้ยววารของคืนวัน"

                       "ใจจริงไม่อยากจาก                         เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน"

                "แต่ชีพมิทนทาน                                    ต้องร้าวรานสลายไป"

                        "ขอเถิดถ้าสงสาร                            อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ"

                "คนแก่ชะแรวัย                                      คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน"

                        "ไม่รักก็ไม่ว่า                                  เพียงเมตตาช่วยอาทร"

                "ให้กินและให้นอน                                  คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ"

                        "เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง                        ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย"

                 "ร้องไห้ยามป่วยไข้                                 ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน"

                        "เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่                       แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน"

                 "หวังเพียงจะได้ผล                                  เติบโตจนสง่างาม"

                        "ขอโทษถ้าทำผิด                             ขอให้คิดทุกทุกยาม"

                  "ใจแท้มีแต่ความ                                    หวังติดตามช่วยอวยชัย"

                         "ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง                               มีหรือหวังอยู่นานได้"

                   "วันหนึ่งคงล้มไป                                   ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง"

                                                                                            "อ. สุนทรเกตุ"

                         "รักของแม่"

                         "รักใดเล่า                   รักแน่                  เท่ารักแม่"

                   "ผูกสมัคร                          รักมั่น                  ไม่หวั่นไหว"

                   "ห่วงใยเล่า                        เท่าห่วง               ดังดวงใจ"

                   "ที่แม่ให้                            กับลูก                  อยู่ทุกครา"

                        "ยามลูกขื่น                   แม่ขม                  ตรมหลายเท่า"

                   "ยามลูกเศร้า                      แม่โศก                วิโยคกว่า"

                   "ยามลูกหาย                       แม่ห่วง                ดังดวงตา"

                   "ยามลูกมา                          แม่หมด               ลดห่วงใย"

                        "ยามมีกิจ                       หวังให้เจ้า           เฝ้ารับใช้"

                   "ยามป่วยไข้                        หวังให้เจ้า           เฝ้ารักษา"

                   "ยามถึงคราว                       ล่วงลับ                ดับชีวา"

                   "หวังให้เจ้า                         เฝ้าปิดตา            คราสิ้นใจ"

                        "ไม่มีใครรักเราเท่ากับแม่"

                        "รักของใคร                   หรือจะแท้            เท่าแม่รัก"

                   "ผูกสมัคร                            สายเลือด            ไม่เหือดหาย"

                   "คนอื่นรัก                            ยังประจักษ์         ว่ารักคลาย"

                   "จืดจางง่าย                          ไม่จีรัง                ดังมารดา"

                        "รักใด                             ชูไว้                  เหนือรักอื่น"

                   "เป็นรักรื่น                            ไร้ราคี              โลกีย์วิสัย"

                   "รักมิใช่                                เพื่อตน             หรือสนใจ"

                   "คำนึงถึง                              กำไร                และขาดทุน"

                        "รักใด                             หยัดยืน            เมื่ออื่นล้ม"

                   "รักน่าชม                              สุกใส               ไม่ข้นขุ่น"

                   "รักนั้นคือ                              รักแท้               แม่การุญ"

                   "มอบแก่กุล                            บุตร ธิดา          ผู้ยาใจ"

                         ผมขอหยิบยกคำกลอนจากหนังสือธรรมแจกทานของ "พระธรรมสิงหบุราจารย์"

"( หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม )" เจ้าอาวาสวัดอัมพวัน อ. พรหมบุรี จ. สิงห์บุรี ลูกกตัญญู แด่เธอ ผู้เป็นที่รัก ผมขอขอบพระคุณท่านผู้จัดพิมพ์มา ณ ที่นี้ด้วยครับ ผมหวังว่าจะเป็นแนวความคิดและแนวปฎิบัติแด่ท่านทั้งหลายรวมถึงตัวผมด้วยครับ